lektory on-line

Potop - Henryk Sienkiewicz - Strona 802

przejmował.
tom III
Rozdział XX
Pewnego jednak dnia przybyła do Taurogów z konwojem kilkudziesięciu żołnierzy panna Anna
Borzobohata-Krasieńska.
Braun przyjął ją bardzo uprzejmie, bo musiał, gdyż mu tak nakazywał list Sakowicza, przez
samego Bogusława podpisany, a polecający wszelkie dla respektowej panienki księżnej
Gryzeldy Wiśniowieckiej mieć względy. Panienka też była pełna fantazji; od pierwszej
chwili przyjazdu poczęła w Brau nie świdrować oczkam i, aż posępny Niemiec rozruszał się,
jakoby go kto ogniem przypiekł; poczęła także komenderować innymi oficerami, słowem,
rozporzadzać się w Taurogach jak we własnym domu. Tego samego dnia wieczorem poznała się
z Oleńką, która patrzyła wprawdzie na nią z nieufnością, lecz przyjmowała ją grzecznie, w
nadziei, iż nowin od niej zaczerpnie.
Jakoż Anusia miała ich pod dostatkiem. Rozmowa poczęła się od Częstochowy, bo tych wieści
najchciwsi byli taurogscy jeńcy. Miecznik szczególnie pilnie osłaniał uszy rękoma, by
żadnego słowa nie uronić, przerywając tylko od czasu do czasu opowiadanie Anusi okrzykami:
- Chwała na wysokości Panu!
- Dziwno mi to -rzekła wreszcie przyjezdna panienka -że waćpaństwa dopiero niedawno
wiadomość o tych cudach NajÅ›wiÄ™tszej Panienkí doszÅ‚a, bo to już dawna historia, i ja
byłam jeszcze wtedy w Zamościu, i pan Babinicz jeszcze po mnie nie przyjechał - hej! na
ileż to tygodni było przedtem... Potem już zaczęli Szwedów wszędy bić, i w Wielkopolsce,
i u nas, a najgorzej pan Czarniecki, przed którego imieniem samym uciekają.
- A! pan Czarniecki! - krzyknął zacierając ręce miecznik - ten im da pieprzu! Słyszałem
jeszcze o nim z Ukrainy jako o wielkim żołnierzu.
Anusia tylko rączkami strzepnęła sukienkę i tak sobie, jakby o najmniejszą rzecz szło,
zawołała z niechcenia:
- Oho! już po Szwedach!
Stary zaś pan Tomasz nie mógł wytrzymać, więc porwawszy ją za rączkę, całkiem pogrążył
onę malutką w swych ogromnych wąsach i począł całować zawzięcie, wreszcie zakrzyknął:
- A, moje śliczności! Patoka płynie z ust waćpanny, jak mi Bóg miły!... Nie może inaczej
być, jeno anioł przyjechał do Taurogów!
Anusia zaraz poczęła kręcić palcami kończyki warkoczyków obwiązane różowymi wstążeczkami
i strzygąc spod czoła oczyma odrzekła:
- Ej, daleko mnie do aniołów! Ale już i hetmani koronni poczęli Szwedów bić, i wszystkie
wojsko kwarciane z nimi, i wszystkie rycerstwo, i uczynili konfederacjÄ™ w Tyszowcach, i
król do niej przystąpił, i wydali uniwersały, i nawet chłopstwo Szwedów bije... i
Najświętsza Panienka błogosławi...
Tak zaś mówiła, jakoby ptak szczebiotał, ale od tego szczebiotania w mieczniku serce
zmiękło zupełnie, więc choć niektóre z tych nowin były już mu wiadome, ryknął wreszcie z
Nasi Partnerzy/Sponsorzy: Wartościowe Virtualmedia strony internetowe, Portal farmeceutyczny najlepszy i polecany portal farmaceutyczny,
Opinie o ośrodkach nauki jazy www.naukaprawojazdy.pl, Sprawdzony email marketing, Alfabud, Najlepsze okna drewniane Warszawa w Warszawie.

Valid XHTML 1.0 Transitional