lektory on-line

Chłopi - Władysław Reymont - Strona 71

— Czemuż to wasza Ulisia nie wyszła?
— Bo się Boga boja i w poczciwości żyje.
— I drugie też bez to samo.
— A inszej to naród nie przepuści, niech choć ten razik spotkają ją po nocy z jakim chłopakiem, a już we świat na ozorach poniesą.
— Taka to ma szczęście…
— Bo wstydu nie ma.
— A dyć chodźcie — wołał Jędrzych. — Muzyka gra, a w izbie ani jednej kiecki, że nie ma z kim tańcować!
— Jaki ochotny, a pozwoli ci to matka?
— Ino porteczek nie zgub i lustra nie pokaż, kiej się tak bystro rwiesz.
— A kulasami po ludziach nie rzucaj!
— Z Walentową idź w parę, będą dwie pokraki!
Jędrzych zaklął ino, chycił pierwszą z brzega i powiódł, nie słuchając, co za nim brzęczało.
W izbie już tańcowali, z wolna jeszcze i jakby od niechcenia; jedna Nastka Gołębianka hulała ostro z Szymkiem Paczesiem. Umówili się przódzi, więc skoro muzyka zagrała, zwarli się mocno i tańcowali rzetelnie a długo; to na odpocznienie brali się wpół i nosili po izbie, aże ich ciągotki brały do siebie, to pogadywali wesoło, śmiali się w głos i biedro w biedro chodzili, aż Dominikowa z niepokojem naglądała do syna.
Ale dopiero gdy nadszedł wójt — spóźnił się, bo musiał rekrutów odstawiać do powiatu — rozruchali się ludzie, bo skoro wszedł, skoro przepił raz i drugi, wziął rozprawiać z gospodarzami i przekpiwać się z „młodych”.
— Pan młody kiej ściana, a młoducha niby to sukno czerwone.
— Jutro powiecie…
— Probant z was, Macieju, toście dnia nie zmarnowali.
— Nie gęsior przeciech, to nijak mu na oczach wszystkich!
— I półkwaterka bym nie trzymał za tym! Rzuć ino kamuszkiem w krzaki, a zawżdy ptaszek jaki wyfrunie, wójt to wama mówi!
Gruchnęli śmiechem, bo Jagna uciekła na drogą stronę.
Kobiety też dogadywały, co im ślina przyniesła na język.
Wnet się wrzawa wzmogła i wesołość ogarniała duszę, wójt pomógł rzetelnie, ale i gorzałka zrobiła swoje. Boryna nie żałował i flachę puszczał częstą kolejką; tańce też szły raźniejsze i gęstsze, śpiewać już poczynali, przytupywać i coraz większym kołem taczać po izbie.
A na to już zjawił się Jambroży, przysiadł zaraz, nieledwie przy progu, a łakomymi oczyma wodził za flachą.
— Wam ino tam głowę wykręca, gdzie kieliszki dzwonią! — rzucił wójt.
— Brzękliwe są; a któren spragnionego napoi, zasługę ma! — odparł poważnie.
— Naści wody, worku skórzany.
— Co smakuje bydlęciu, szkodzi człowiekowi! Powiedają: „Kogo woda zbawi, to zbawi, a gorzałka kużdego na nogi postawi.”
— To pijże okowitkę, kiejś taki kalkulant.
— Przepijcie, wójcie! Powiedają i to: „Chrzest przyjmuj wodą, ślub polewaj wódką, a śmierć płakaniem.”
— Dobrze powiadają, pijcie drugi…
— Nie ucieknę i przed trzecim! Zawdy pijam jeden za pierwszą żonę, a dwa za drugą.
— Czemuż to?
— Że wczas pomarła, bym se poszukał trzeciej.
— O kobiecie mu się śni, a już na odwieczerzu pomroka mu ślipie gasi…
— Jeszcze bym i po ciemku zmacał kijaszkiem, gdzie babia słabizna!
Izba gruchnęła śmiechem.
— Z Jagustynką was zmówimy! — wołały kobiety.
— Gorzałkę lubi i pyskata tak samo — dodawały drugie.
— Powiedają: „Chłop robotny i żona pyskata, to wezmą choćby i pół świata.”
Nasi Partnerzy/Sponsorzy: Wartościowe Virtualmedia strony internetowe, Portal farmeceutyczny najlepszy i polecany portal farmaceutyczny,
Opinie o ośrodkach nauki jazy www.naukaprawojazdy.pl, Sprawdzony email marketing, Alfabud, Najlepsze okna drewniane Warszawa w Warszawie.

Valid XHTML 1.0 Transitional