lektory on-line

Faraon - Strona 435

do pałacowego ogrodu... Tam stań w figowym klombie i czekaj na tego, który zabrał ci i
uwiódł Kamę...
Lykon począł zgrzytać zębami w bezsilnej złości.
- A gdy go ujrzysz, obudź się... - zakończył Mefres.
Potem narzucił na Greka oficerski płaszcz z kapturem, do ucha szepnął mu hasło i z
podziemiów, przez ukrytą furtkę świątyni, wyprowadził go na pustą ulicę Memfisu.
Następnie Mefres z żywością młodzieńca pobiegł na szczyt pylonu i wziąwszy do rąk kilka
różnobarwnych chorągiewek począł dawać znaki w kierunku pałacu faraona. Dostrzeżono go
widać i zrozumiano, gdyż na pergaminowej twarzy arcykapłana błysnął przykry uśmiech.
Mefres złożył chorągiewki, opuścił taras pylonu i z wolna począł schodzić na dół. Wtem,
gdy już był na pierwszym piętrze, otoczyło go kilku ludzi w brunatnych opończach, którymi
zasłaniali kaftany w czarne i białe pasy.
- Oto jest najdostojniejszy Mefres - rzekł jeden z nich.
I wszyscy trzej uklękli przed arcykapłanem, który machinalnie podniósł rękę jakby do
błogosławieństwa. Lecz nagle opuścił ją pytając:
- Kto wy jesteście?...
- Dozorcy Labiryntu.
- Czegóż zastąpiliście mi drogę? - rzekł, a jednocześnie zaczęły mu drżeć ręce i wąskie
usta.
- Nie potrzebujemy ci przypominać, święty mężu -mówił jeden z dozorców wciąż klęcząc - że
kilka dni temu byłeś w Labiryncie, do którego wiesz drogę tak dobrze jak my, choć nie
jesteś wtajemniczonym... Jesteś zaś zbyt wielkim mędrcem, ażebyś nie miał znać i naszych
praw w podobnych wypadkach...
- Co to znaczy?... - zawołał podniesionym głosem Mefres. - Jesteście zabójcy, nasłani
przez Her...
Nie dokończył. Jeden z napastników schwytał go za ręce, drugi zarzucił mu chustkę na
głowę, a trzeci skropił mu twarz przezroczystym płynem. Mefres rzucił się kilka razy i
upadł. Jeszcze raz pokropiono go, a gdy skonał, dozorcy położyli go we framudze, w martwą
rękę wsunęli jakiś papirus i - znikli w korytarzach pylonu.
Trzej tak samo ubrani ludzie uganiali siÄ™ za Lykonem prawie od chwili, gdy, wypuszczony
ze świątyni przez Mefresa, znalazł się na pustej ulicy.
Ludzie ci kryli się niedaleko furtki, przez którą przeszedł Grek, i z początku
przepuścili go wolno. Lecz wnet jeden z nich dostrzegł w jego ruchach coś podejrzanego,
więc wszyscy poczęli iść za nim.
Dziwna rzecz! uśpiony Lykon, jakby przeczuwając gonitwę, nagle skręcił w ulicę ruchliwą,
potem na plac, gdzie krążyło mnóstwo ludzi, a potem ulicą Rybacką pobiegł do Nilu. Tu, w
jakimś zaułku, znalazł małe czółenko, skoczył w nie i z niesłychaną szybkością zaczął
przeprawiać się na drugą stronę rzeki.
Był już o paręset kroków oddalony od brzegu, gdy wysunęła się za nim łódź z jednym
Nasi Partnerzy/Sponsorzy: Wartościowe Virtualmedia strony internetowe, Portal farmeceutyczny najlepszy i polecany portal farmaceutyczny,
Opinie o ośrodkach nauki jazy www.naukaprawojazdy.pl, Sprawdzony email marketing, Alfabud, Najlepsze okna drewniane Warszawa w Warszawie.

Valid XHTML 1.0 Transitional